When asked a question "What do you like about your studies?

There are three things I like most of all:
-the people
-the fact I left home
- challenge

First of all, studies is an excellent opportunity to meet people who are young individuals, at your age, with inquiring minds and strong personalities, talented and... strikingly different from each other. It's my experience and my view about about studies as all my neighbours in a hall of residence, each of them, were unique and one of a kind.
Students are drawn from very mixed social backgrounds. I come from a working class one and was born and brought up in a small, provincial town. I found myself a member of such vibrant community overnight, where every single person has a different idea about what is life. It was all very new and strange to me.
I was bombarded with dozens of theories and I d i d n ' t know who was telling the truth. Total confusion is a first feeling. As a consequence you have to figure out what y o u think, what is
y o u r own opinion. Step by step you start to find yourself in this absolute chaos. It is quite an experience. The one that greatly stimulates your psychological development. Besides, people and their personalities have always fascinated me, and the way they are so complex and so simple at the same time. I'm fond of meeting new people and and the process of trying to understand them gives me endless and genuine pleasure.
Second aspect I mentioned was a fact I left home. I pride myself in being a kind of experience-hungry girl, always determined to be unlike anyone else, thriving on being different, unique and even rebellious. Leaving home after almost 20 years spent with caring and loving parents, (a bit overprotective sometimes) to share a small space with another two roommates which are total strangers is a challenge. In fact the smallest one you have to deal with during studies. I've been faced with all manner of adult-life problems that I was forced to cope with on my own for the first time. It's the first time you get to know yourself. It's the very first opportunity to find out who you really are, what is easy for you , what is completely out of your reach. It's essential for your future life to gain such knowledge. And don't forget... it's thrilling and worthwhile.
Last but not least, the academic course you decided to complete is a your major challenge and you don't have the faintest idea what it is going to be like and whether you finally manage or not. At the very beginning it is unfortunately almost impossible to discover which classes are worthwhile and which are not worth your time and you can miss them guilt-free. If you are not familiar with organizing your time it's the last moment to become so. What you should know is that learning to organize yourself so late is painful.
To sum up, studies are an unforgettable experience for me because of the people I was lucky to meet, invaluable experience and knowledge about myself I gained and the marvellous feeling of facing a huge challenge and having managed.


.....



Probably that memories mentioned are not true as brain tends to deceive us and perhaps all this bombast is unnecessary, but it sounds good, isn't it?

Żyć, by i tak umrzeć, czy umrzeć, żeby żyć?

"...bo czasem lepiej odejść od zmysłów by nie zwariować.."

Edyta Bartosiewicz, "Jenny"

tak, przyznam skromnie, zrobiłam to.
Veni, vidi, vici

Pierwsze słowa w powietrzu?

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAJUUUUUUUUHUUUUUUU JEEEZUUU, JA TO KOCHAM!!! UUUUUUHUUUUU


Najgłupsze pytanie jakie można usłyszeć po skoku?
"Jak wrażenia..?"

Można godzinami o tym opowiadać, wielu osobom i nie ma się dosyć. Za każdym razem można użyć innych słów. Wciąż krąży się wokół sedna sprawy lecz nigdy nie dociera się do niego. Zanim skoczyłam ktoś opowiadał mi jak to jest, z wieloma szczegółami, wieloma słowami, z takim błyszczeniem oczu, że pragnęłam przeżyć koniecznie to samo. Jednak nie było to to samo. Tydzień przed zaplanowanym skokiem skoczyłam w myślach z tysiąc razy. To przeżycie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Tego się nie da, nie da, nie da, po prostu nie da opisać. To niemożliwe. Postanowiłam i tak to zrobić, i tak mam zamiar to opisać, ale muszę uprzedzić, naprawdę muszę uprzedzić, że nie przekażę tego tak jak to na to zasługuje. Nie sposób opisać jak wiele emocji wyzwala, jak różne są te emocje w tak krótkim czasie. Jesteś w stanie wyobrazić sobie strach, który przekracza Twoje wyobrażenie? Pewnie nie;) Moment, w którym jesteś w powietrzu na wysokości ok 40 metrów i wokół Ciebie jest tylko nieuchwytne powietrze, kiedy spadasz z zatrważającą prędkością to cały Twój organizm, z czego tylko jest zrobiony krzyczy, wrzeszczy i drze się w niebogłosy, że zaraz umrzesz. Przerażenie jest tak silne, że nie panujesz już nad sobą,



eeeeh, tego naprawdę nie sposób... powiedzieć.. jak to jest
Po krótkiej chwili największego strachu jaki było mi dane poczuć, czuję, że lina zadziałała i jestem bezpieczna i całe Twoje ciało rozpiera radość przez niebotycznych rozmiarów literę R.
Adrenalina gra i tańczy w Twoich żyłach, jesteś Panem siebie, przestajesz się bać, stajesz się nowym człowiekiem... Jeśli szukasz spokoju i opanowania w swoim życiu to niepokój odchodzi nagle jak ręką odjął. Jak minie trochę czasu napiszę czy jest to efekt długotrwały i czy nie jest to przypadkiem ten z efektów, które zwą placebo. Każdy ma coś swojego z tego szaleństwa.